Glastonbury Festivali bu sene de kendine doyuramadı. her ne kadar BBC'nin uyuz ve yetersiz stream'ine kalsak da direnip gece yarılarına kadar birçok canlı performansı izledim. hayatımızın en ilginç anlarını yaşadığımız şu günlerde mavi, yeşil, sarı ve mor ışıklı sahnelerin büyüsüne bir kez daha kapılırken ne olursa olsun iyiki de İstanbul'dayım dedim.
görünüşte çok iddalı bir işe kalkıştığım anlaşılıyor. gidip yerinde gören olanlara belki haksızlık olacak, ama asla ekran başından yargılayıp da bundan iyisi olamaz ahkamları kesmeyeceğim. izlerken kendimi kaptırdığım, motoru satıp orada olmalıydım dediğim, unutulurs ayıp olacak bazı performansları seçtim. gelin acıma birlikte ortak olun.
Foals- Inhailer
Spanis Sahara ile arasında seçim yapmakta zorlandığımı itiraf etsem de, komşu ülkeli solist Yannis Philippakis'in sahneden soyutlandığı Inhailer seçim yapmamı biraz daha kolaylaştırmış oldu. one love acısı yüreklerimizde tazeyken bu sene çok çok şey kaçırdığımızı şimdi daha iyi anlıyoruz :(
Arctic Monkeys - Corner Stone
Alex Turner'ı izlerken resmen bu adamı sahnelerde büyüttüğümü düşündüm. 2006'dan bu yana nasıl da mükemmel performanslar sergilediğini gururla izliyorum.
Arctic Monkeys - Are you mine
asla bir gruptan iki ayrı performans koymam gibi bir kural yok. hakkını veren çıkar yazıya! (pitchfork halt etmiş) are you mine ilk gün performanslarının en çok konuşanlarından...
Miles Kane - Come Closer
Alex kardeşimizden bahsettikten sonra Miles kardeşimizin de listede yer almaması inde rock alemine resmen hakaret olurdu. Miles Kane, ilk birbuçuk dakikalık introsu Mick Jagger'la kapışır nitelikte.
Dizzie Rascal - Bonkers
Dizzie f**kn Rascal'ın hangi performansı kötü olabilir ki? Bonkers'la Dizzie'nin stage dive yaptığı anların çılgınlığına kendini kaptırmamak zor.
Tom Tom Club - Genius of Love
Talking Heads'den tanıdığımız Tina Weymouth ile Chris Frantz çok sade ve tatlı bir performansa imza atmışlar. Gözlerden kaçmasın.
Tame Impala - Elephant
Sahnede deneysellik arayanlar bu performans ile yeteri kadar tatmin olacaklardır.
Alt-J - Breezeblocks
2012'nin tüm övgülerini sonuna kadar haketmişti Alt-J. Bu onların ilk Glastonbury'siydi ve oldukça da güzel çaldılar.
Chic feat. Nile Rodgers - Good Times
Sahnedeki cümbüşü kıskanmamak elde değil.
Palma Violets - Best of Friends
Primal Scream
canlı performanslarının çok büyük hayranı olduğum Primal Scream yine beni şaşırtmayarak Glastonbury'de belki de festivalin en güzel performasına imza attılar.
Public Enemy - Don't Believe The Hype'
Sadece bas performansına dikkat çekmek istiyorum. gerisi zaten olayı bitirmiş...
Johnny Marr - New Town Velocity
Ekran başında izlerken hep içimden keşke Morrissey ile başlayan cümleler kurup durdum. Marr bu sene çok özel bir geri dönüşle Glastonbury'de kendine yer buldu. Festivale gitme fırsatı bulmuş olsaydım Marr'ı en önden izlemeyi isterdim. Sadece Marr'ı.
Cat Power - Metal Heart
Solange - Losing You
Kendisini ilk kez dinleme fırsatı bulduğum Solange'nin sempatikliğine bittim.
Boby Womack - Please Forgive My Heart
Böyle güzel bi performanstan sonra Boby Womack'ın ellerinden öpmek istiyorum.
Crystal Castles - Plague
Henüz şarkının kaydı düşmese de tüm setlistten ilk parçayı dinlemeniz hatta hepsini dinlemeniz tavsiye olunur. Crystal Castles çok çok iyiydi.
Phoenix - Entertainment
Sırf davulcunun performansı için oturulur izlenir.
Mumford and Sons - Help From My Friends
ben kendilerinden böylesine harika bir performans beklemiyordum doğrusu.
Notlar:
*Bu arada hakkın veremeyip beni ciddi hayal kırıklığına uğratanlar da olmadı değil: The Vaccines, Professor Green, Daughter bunlardan birkaçı.
*BBC'nin ingilitere dışından online olarak izlenememesi başlı başına bir sorun oldu. youtube'dan da stream edilmeyen yayının tez zamanda eski haline dönmesini diliyorum.
*Rolling Stones'un performansına dair söyleyecek çok bir şey yok. Her zamanki efsaneviliğini korumaları dışında youtube'a hala videolarının düşmemiş olması yüzünden en iyi performanslar sıralamasına koyamadım.
*Aynı şekilde birçok grup ve şarkıcının youtube'a performanslarının eklenmemesi listede standart sapmalara neden oldu. çok üzüldüm.
*Alex Turner'ın ceketi Mick Jagger'ınkinden daha havalıydı.
*Johnny Marr'ın üzgün bir hali vardı. ya da ben çok mu duygusallaştırdım.
*Tame Impala'yı Piramit Sahnede hava kararınca çıkarsalarmış festivalin en harika performansını garantilerlerdi.
*Azealia Banks'ın kostümünü Super Mario'daki dinazora benzeten bir haber okudum. Hala gülüyorum.
*Elvis Costello yıllardır festivalin gizli golcüsü olduğunu bir kez daha göstermiş. Helal sana Elvis.
*Vampire Weekend'in sahne tasarımı ne kadar da tatlı olmuştu.
*The XX'den yine bir Florance Welch sürprizi beklemedim değil.
*Alex Turner'ın neden amerikan aksanıyla konuşmaya çalıştığını hala kimse bilemiyor.
*Nick Cave ne olur saçlarını boyamasın artık.
*Daughter'ın sıkıcı seyircisi performanslarını da etkilemiş gibi.
*John Bramwell'in (i am kloot) hakkı yeniyor. daha fazla önemsenmeli.
*Jake Bugg'ın heyecanı yüzünden belli oluyordu. 19 yaşında Glastonbury'e çıkmak.. Ben olsam ben de heyecandan ölürdüm sanırım.
*Tom Smith (The Editors) yaşayan en iyi canlı vokallerden. son albümleri kötü kendisi bomba gibi.
*Cat Power'ın yeni imajını bir tek ben mi beğenmedim?
*Miles Kane'in Alex Turner'ı sahneye davet edip Standing next to me'yi söylemeleri de unutulmasın.
*Damon Albarn'ın piyanosuyla Bobby Womack'ın Stupid şarkısına eşlik etmesi harikaydı.
*Thom Yorke Nigel Godrich'ın birlikte çaldığı dj sete ulaşabilen varsa bana da haber versin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder